Reggaetón to taniec latynoski oraz gatunek muzyczny zwany potocznie „latynoskim hip hopem”. Powstał głównie z połączenia tegoż gatunku z hiszpańskim reagge. Ważne wpływy miały również dancehall, salsa, bomba, merengue, R&B a nawet soca i house.

Początki reggaetónu miały miejsce we wczesnych latach 70-ych. Panuje przekonanie, że powstał w Panamie, podczas gdy to Puerto Rico jest kolebką i sercem reggaetónu i to właśnie tam muzyka ta zaczęła być tworzona na cele komercyjne, sprzedała się i spotkała się z ogromna popularnością. W latach 90-ych reggaetón szybko rozprzestrzenił się w całej społeczności hiszpańskojęzycznej Ameryki i szybko osiągnął wielką popularność na całym świecie.

Charakterystyczny dla reggaetónu jest syntezowany perkusyjny rytm zwany „Dem Bow”, nazwany od dancehallowego utworu Shabba Ranks’a o tym samym tytule. Teksty gatunku pozostają głównie w tematyce hip-hopu – wykonawcy śpiewają głównie o problemach społecznych, o kobietach, relacjach damsko-męskich, nienawiści, miłości, tańcu, a także o pieniądzach i szybkich autach. Robią to głównie w języku hiszpańskim, jednak spotykamy się również z utworami, w których duża cześć śpiewana jest po angielsku. Jak szybko Latynosi poczuli gorący rytm na bazie mocnego „Dem Bow” tak od pierwszego utworu nie dało się po prostu stać. Muzyka sama niosła do tańca i tak powstał tak bardzo popularny dzisiaj styl taneczny.

Reggaetón jest stylem niezwykle różnorodnym, jego bazą zawsze są tańce osadzone w kulturze afro-latynoskiej i karaibskiej, np. afro, salsa, dancehall, hip-hop. Tańczony jest zarówno przez kobiety, jak i mężczyzn. W wydaniu kobiecym zazwyczaj jest dość odważny, ma dynamiczny i jednocześnie bardzo zmysłowy charakter, a czasami staje się gorący i wręcz nieprzyzwoity. Mężczyźni natomiast eksponują w reggaetónie swą męskość, siłę i odwagę. W ruchach tancerzy najbardziej charakterystyczne są dynamiczne ruchy biodrami oraz klatką piersiową – tak zwane „trzęsienia”, czyli „tembleque”, pojawia się również szybka praca nóg.